Στο Αιγαίο της ομορφιάς και του φωτός, στο μεγάλο Αρχιπέλαγος του Ελληνικού πολιτισμού, στην κοιτίδα αρχαίων πολιτισμών και σταυροδρόμι των λαών, την πατρίδα του λυρισμού και της ποίησης, υπάρχουν πολλά ξερονήσια (βραχονησίδες) διάσπαρτα, ριγμένα μεσ' τη γαλάζια θάλασσα.

Ανάμεσα σ' αυτά είναι και το νησί μας στα Β.Δ της Λέσβου ένα μικρό νησί καταμεσής στο γραφικό όρμο του Γαβαθά. Ένα νησί της ομορφιάς και της αγριάδας, με βράχια θαλασσοδαρμένα και χώματα χέρσα και ξερά που πάνω του φυτρώνουν κάπαρες και αρμυρίθρες, αγριόπρασα και αγριοβιολέτες. Η θάλασσα θεριό ανήμερο και φοβερό ολοένα λυσσομανά και πέφτει απάνω του απ' όλες τις μεριές, σώνει και καλά να το καταπιεί. Ωστόσο εκείνο στέκεται ριζωμένο βαθιά, πεισματωμένο ενάντια στην αμάχη του πελάγου.

Πόσες και πόσες αναμνήσεις δε μας φέρνει στο νου μας, όταν το αγναντεύουμε από μακριά! Αναμνήσεις γαλήνης και ομορφιάς από την παιδική μας ηλικία, όταν ερχόμασταν στο Γαβαθά τα καλοκαίρια από τον κάμπο και το χωριό για να κάνουμε βαρκάδα πλέοντας μέχρι το νησί και γύρω-γύρω απ' αυτό, παρατηρώντας με περιέργεια την ομορφιά του. Αλλά και όμορφες γαλήνιες εικόνες του σήμερα με τις βάρκες και τα ψαροκάικα να ψαρεύουν κοντά στο νησί και ένα σμήνος από γλάρους να τα περιτριγυρίζουν ελπίζοντας πως όλο και κάνα ψάρι τρίτης κατηγορίας θα πετάξουν οι ψαράδες. Άλλοτε πάλι θαυμάζουμε τα θαλασσοπούλια αυτά να λικνίζονται σαν ακροβάτες στα φτερά τους ή να ακουμπούν στα κύματα και να κολυμπούν με άνεση αλλά και να βρίσκουν ιδανικό καταφύγιο στη βραχονησίδα του Γαβαθά, όπου μπορούν να φωλιάσουν χωρίς χερσαίους θηρευτές (ζώα και ανθρώπους) αλλά και να εξασφαλίσουν την τροφή τους στον ψαρότοπο του Γαβαθά.

To σπάνιας ομορφιάς αυτό πουλί του Γαβαθά είναι ο « Ασημόγλαρος» (ένα από τα εννιά είδη γλάρων), ο τυπικός γλάρος του Αιγαίου και ανήκει στην οικογένεια των «Λαριδών». Το επιστημονικό του όνομά είναι «Λάρος ο καγχάζων» και το πήρε από τη χαρακτηριστική φωνή του που μοιάζει με καγχασμό όλοι έχουμε θαυμάσει το είδος αυτό του γλάρου που είναι λευκός με γκρίζες φτερούγες και πλάτη και έχει κίτρινα πόδια και ράμφος. Το πουλί αυτό παρόλη τη λεπτεπίλεπτη μορφή του είναι σκληροτράχηλο, με επινοητικότητα και αυξημένη προσαρμοστικότητα και αυτή είναι η αιτία της αύξησής του τα τελευταία χρόνια καθώς και οι παμφάγες συνήθειές του. Τρώει τα πάντα ψάρια, έντομα, φυτική τροφή αλλά και διάφορα μεταναστευτικά πουλιά. Οι σημαντικότερες πηγές τροφής για τον Ασημόγλαρο είναι τα μη εμπορεύσιμα ψάρια που πετιούνται από τα αλιευτικά σκάφη και τα σκουπίδια στις χωματερές. Είναι από τα συναρπαστικότερα θεάματα οι αερομαχίες των γλάρων για ένα κομμάτι τροφής. Στροφές, βουτιές, εφορμήσεις και ελιγμοί γίνονται με φοβερή ταχύτητα και εκπληκτική δεξιοτεχνία. Αλλά και από τα πιο κωμικά θεάματα της παραλίας είναι να βλέπεις τους γλάρους να περπατούν μία μπροστά και μία πίσω, στο ρυθμό των κυμάτων, όσο ψάχνουν για καβούρια ή άλλα συναφή που ξεβράζει η θάλασσα, δείγμα και αυτό της επινοητικότητάς του. Μάλιστα ο γλάρος έχει την ικανότητα να πίνει και αλμυρό νερό της θάλασσας μέσω ενός ειδικού αδένα στο κεφάλι, ο οποίος αφαιρεί το αλάτι και το αποβάλει από το ράμφος του.

Οι καυγάδες, το φλέρτ, η επικοινωνία, και η επιβίωση είναι τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία της κοινωνίας των γλάρων. Την εποχή που ζευγαρώνουν, την άνοιξη, μαζεύονται σε σμήνη και οργανώνουν την πολιτεία τους με όρια, φύλακες και περιοχές. Οι γεροντότεροι καταλαμβάνουν τις προνομιούχες θέσεις στο κέντρο, ενώ γύρω τους μαίνονται οι τσακωμοί και οι αντεκδικήσεις για τις υπόλοιπες θέσεις. Κάθε αρσενικός διαλέγει το χωράφι του, ενώ οι θηλυκές κάνουν βόλτες διαλέγοντας το αρσενικό. Όταν επιλέξουν, προσγειώνονται πλάι του, κουνώντας τα φτερά της ουράς και τον κορμό τους πάνω – κάτω. Αν δεν είναι του γούστου του αρσενικού, την κάνει πέρα. Αν πάλι πάνε όλα καλά, αρχίζουν οι περιπτύξεις. Η θηλυκιά γουργουρίζει τρυφερά και τρίβει το κεφάλι της πάνω στο κεφάλι του αρσενικού, τσιμπώντας το κάτω από το ράμφος. Το αρσενικό ενδίδει με ιδιόμορφο τρόπο κάνοντας εμετό. Στη συνέχεια της προσφέρει τροφή και ζευγαρώνουν. Σε τρεις βδομάδες το θηλυκό γεννά τρία αυγά καλά καμουφλαρισμένα. Οι νεοσσοί εκκολάπτονται τέλη Απριλίου και τα μικρά αρχίζουν να πετούν τον Ιούνιο. Όπως σε όλους τους γλάρους τα νεαρά είναι καφετιά με μαύρο ράμφος και ροζ πόδια. Σταδιακά αλλάζουν πτέρωμα μέχρι να γίνουν σαν τα ενήλικα σε ηλικία τεσσάρων ετών. Η ζωή τους διαρκεί είκοσι χρόνια.

Αυτό το χαρισματικό πουλί με τη σπάνια χάρη και την αρμονία ,που προκαλεί το δέος και το θαυμασμό όλων, έχει επιλέξει ο πολιτιστικός σύλλογος του Γαβαθά ως σύμβολό του γιατί ο Ασημόγλαρος είναι το σήμα κατατεθέν του.

Στο νησί μας όμως, εκτός από τους γλάρους, κατοικούν και αγριοπερίστερα, θαλασσοκόρακες και πετροχελίδονα την άνοιξη, γιατί εξαιτίας του μικρού μεγέθους και της απομόνωσής του δημιουργεί ένα περιβάλλον αφιλόξενο για τον άνθρωπο, αλλά και τα κατοικίδια σαρκοφάγα, σκύλους, γάτες που τον συντροφεύουν. Αποτελεί επομένως αναντικατάστατο χώρο για το φώλιασμα των πουλιών και πολύτιμο καταφύγιο, όπως και όλες οι βραχονησίδες στο Αιγαίο, για τα θαλασσοπούλια.

Πρέπει λοιπόν να προσεγγίζεται με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί η παρουσία του ανθρώπου στο νησί μπορεί να προκαλέσει ενόχληση που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη για τα πουλιά που φωλιάζουν σ'αυτό. Είναι δυνατόν να αποτρέψει τα πουλιά από το να φωλιάσουν να εγκαταλείψουν τις φωλιές τους και να κινδυνεύσουν τα αυγά από τον ήλιο και τη βροχή, οπότε θα καταστραφεί και η αποικία τους.