Κυριακή 13 Μαΐου, ημέρα αφιερωμένη στη Μητέρα. Σε όλες τις μητέρες της αγάπης, της προσφοράς, του πόνου, του καθημερινού αγώνα, της καλοσύνης, της θυσίας.

Μια γιορτή που ξεκινά από τα αρχαία χρόνια. Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν καθιερώσει μια γιορτή αφιερωμένη στη θεά Γαία (τη μητέρα Γη) που λάμβανε χώρα κάθε άνοιξη. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας την οποία διαδέχτηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας τη Ρέα που ήταν μητέρα του Δία και συνεπώς όλων των θεών της αρχαίας Ελλάδας. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία συναντάμε τη γιορτή της μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη θεά Κυβέλη και γινόταν κάθε Μάρτιο. Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο χρόνο θα φτάσουμε στην Αγγλία του 15ου αιώνα μ.Χ. όπου η τέταρτη Κυριακή της Σαρακοστής είναι αφιερωμένη στις μητέρες και ονομάζεται Κυριακή της Μητέρας. Πλησιάζοντας τη σημερινή εποχή θα συναντήσουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής των αρχών του 20ου αιώνα τη δασκάλα Άννα Τζάβρις να αγωνίζεται για την καθιέρωση της γιορτής τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, πράγμα που και επιτυγχάνει.

Στη χώρα μας γιορτάστηκε για πρώτη φορά στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, επειδή ήθελαν να συνδυάσουν τη γιορτή της μητέρας με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 60 η γιορτή μεταφέρθηκε στη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Ο πολιτιστικός σύλλογος της Άντισσας «Τέρπανδρος» διοργάνωσε και φέτος για τέταρτη χρονιά μια όμορφη γιορτή για τη Μητέρα. Στις 13 Μαΐου λοιπόν το απόγευμα στη δημοτική αίθουσα οι κυρίες του συλλόγου υποδέχονταν όλες τις μητέρες μικρές και μεγάλες με χαμόγελο και τους πρόσφεραν μια γλάστρα με μια όμορφη πετούνια καθώς και καφέ, αναψυκτικά και γλυκά.

Η εκδήλωση άρχισε με διάφορα τρυφερά βίντεο και τραγούδια σχετικά με τη μάνα που τραγουδούσαν η Τάνια Τσανακλίδου, ο Πασχάλης Τερζής, ο Παντελής Θαλασσινός καθώς και ένα παραδοσιακό τραγούδι της Λέσβου με τίτλο «Μια μάνα που είχε ένα γιο» που το τραγούδησε η Μελίνα Κανά.

Η πρόεδρος του συλλόγου κ. Οικονομίδου Κυρατζή Ζάννα ευχαρίστησε όλους όσοι ήταν παρόντες και ευχήθηκε «Χρόνια Πολλά» σε όλες τις μανούλες».

Το αφιέρωμα ξεκίνησε με ένα ωραίο ντοκιμαντέρ που επιμελήθηκε και παρουσίασε ο κ. Τσολάκης Θανάσης, με θέμα τη μητρική αγάπη και στοργή στο βασίλειο των πουλιών.

Ακολούθησε ομιλία από τη φιλόλογο καθηγήτρια κ. Ροδούλα Παπαμιχαλάκη - Τσολάκη με θέμα «Η σχέση του παιδιού με τη μάνα». Αναφέρθηκε στο πώς αντιμετωπίζει το παιδί τη μάνα σε κάθε φάση της ζωής του, στην παιδική ηλικία την εφηβεία και όταν πια είναι ενήλικας. Τελειώνοντας την ομιλία της διάβασε ένα μήνυμα που βρήκε όπως είπε στο διαδίκτυο και σας το παραθέτουμε.

EL mejor MENSAJE QUE HE LEIDO...

Μετάφραση Γεώργιος Σ. Βλάχος

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: ::::::::::::::::::::::::::::::

Η γυναίκα μου μού πρότεινε να βγω με άλλη γυναίκα.

'Γνωρίζεις πολύ καλά πως την αγαπάς' μου είπε μια μέρα ξαφνιάζοντάς με.

'Η ζωή είναι πολύ σύντομη, αφιέρωσέ της χρόνο.'

'Μα εγώ ΕΣΕΝΑ αγαπώ' της είπα έντονα.

'Το ξέρω. Εξίσου όμως αγαπάς κι εκείνη.'

Η άλλη γυναίκα, την οποία η γυναίκα μου ήθελε να επισκεφθώ, ήταν η μητέρα μου, χήρα εδώ και χρόνια. Όμως οι απαιτήσεις της δουλειάς και των παιδιών με ανάγκαζαν να την επισκέπτομαι αραιά και που.'

Εκείνο το βράδυ της τηλεφώνησα και την προσκάλεσα έξω σε δείπνο και μετά για κινηματογράφο.

'Τι συμβαίνει; Είσαι καλά;' με ρώτησε.

Η μητέρα μου είναι από τους ανθρώπους που εκλαμβάνει ένα νυχτερινό τηλεφώνημα ή μια αναπάντεχη πρόσκληση ως αρχή κακών μαντάτων.

'Νόμιζα πως θα ήταν καλή ιδέα να περνούσαμε λίγο χρόνο μαζί' της απάντησα. 'Οι δυο μας μόνοι... Τί λες;'

Σκέφθηκε λιγάκι και απάντησε: 'Θα το ήθελα πολύ.'

Εκείνη την Παρασκευή, καθώς οδηγούσα μετά το γραφείο για να πάω να την πάρω, αισθανόμουν περίεργα. Ήταν ο εκνευρισμός που προηγείται ενός ραντεβού... Και πώς τα φέρνει η ζωή, όταν έφθασα στο σπίτι της, παρατήρησα πως και η ίδια ήταν φοβερά συγκινημένη!

Με περίμενε στην πόρτα φορώντας το παλιό καλό παλτό της, είχε περιποιηθεί τα μαλλιά της και ήταν ντυμένη με το φόρεμα με το οποίο είχε εορτάσει την τελευταία επέτειο του γάμου της. Το πρόσωπό της χαμογελούσε, ακτινοβολούσε φως, όπως το πρόσωπο ενός αγγέλου.

'Είπα στις φίλες μου ότι θα βγω με το γιο μου και όλες τους συγκινήθηκαν' μου είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό μου. 'Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι αύριο για να μάθουν τα πάντα για τη βραδυνή έξοδό μας.'

[FLOAT-RIGHT]http://blog.verticalresponse.com/photos/uncategorized/2007/03/26/restaurant.jpg[/FLOAT-RIGHT]Πήγαμε σε ένα εστιατόριο όχι από τα καλά, αλλά με ζεστή ατμόσφαιρα. Η μητέρα μου με έπιασε από το μπράτσο σαν να ήταν ΄Η Πρώτη Κυρία της χώρας.΄

Μόλις καθήσαμε, έπρεπε εγώ να της διαβάσω τον κατάλογο με τα φαγητά. Το μόνο που ΄έπιαναν΄ τα μάτια της ήταν κάτι μεγάλες φιγούρες.

Μόλις έφθασα στη μέση του καταλόγου, σήκωσα το πρόσωπό μου. Η μαμά μου καθόταν στην άλλη άκρη του τραπεζιού και με χάζευε. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο πέρασε από τα χείλη της.

'Εγώ ήμουν αυτή που σου διάβαζε τον κατάλογο, όταν ήσουν μικρός, θυμάσαι;'

'Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να ξεκουραστείς και να μου επιτρέψεις να σου ανταποδώσω τη χάρη' απάντησα.

Κατά τη διάρκεια του γεύματος είχαμε μια ευχάριστη συζήτηση, τίποτα το εξαιρετικό, απλά το πώς περνάει ο καθένας μας κάθε μέρα.

Μιλούσαμε για ώρες, που τελικά χάσαμε την ταινία στον κινηματογράφο.

'Θα βγω μαζί σου την επόμενη φορά, αν μου επιτρέψεις να κάνω εγώ την πρόταση' μου είπε η μητέρα μου καθώς την επέστρεφα στο σπίτι. Την φίλησα, την αγκάλιασα.

'Πώς πήγε το ραντεβού;' θέλησε να μάθει η γυναίκα μου μόλις μπήκα στο σπίτι εκείνο το βράδυ.

'Πολύ όμορφα, σ΄ευχαριστώ. Περισσότερο κι απ΄ό,τι περίμενα.' της απάντησα.

Μερικές μέρες αργότερα η μητέρα μου ΄έφυγε΄ από ανακοπή της καρδιάς. Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα, δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.

Λίγο καιρό μετά, έλαβα έναν φακέλο από το εστιατόριο όπου είχαμε δειπνήσει η μητέρα μου κι εγώ. Μέσα είχε ένα σημείωμα που έγραφε:

'Το δείπνο είναι προπληρωμένο. Ήμουν σχεδόν βέβαιη πως δεν θα μπορούσα να παρευρεθώ, κι έτσι πλήρωσα για δύο άτομα, για σένα και τη σύζυγό σου. Δεν θα μπορέσεις ποτέ σου να αισθανθείς τί σήμαινε εκείνη η βραδιά για μένα. Σε αγαπώ!'

Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα τη σπουδαιότητα του να είχα πει εγκαίρως 'ΣΕ ΑΓΑΠΩ'.

Συνειδητοποίησα ακόμη τη σπουδαιότητα του να δίνουμε στους αγαπημένους μας το χρόνο που τους αξίζει. Τίποτα στη ζωή δεν είναι και δεν θα είναι πιο σημαντικό από την οικογένεια σου. Αφιέρωσε χρόνο σ΄αυτούς που αγαπάς, γιατί αυτοί δεν μπορούν να περιμένουν.

Εάν ζει η μητέρα σου

...Απόλαυσε τη στιγμή.

Εάν δεν ζει

...Να τη θυμάσαι.

Nα θυμάσαι πάντοτε:

Ο χρόνος ποτέ δεν συγχωρεί!

Ούτε μπορεί να γυρίσει πίσω.

Η εκδήλωση έκλεισε με τη μαθήτρια του Γυμνασίου Πινέλλη Μαρία η οποία απήγγειλε ένα ωραίο ποίημα με τίτλο «Η μάνα» του Παλαιστίνιου ποιητή Μαχμούντ Νταρουίς.

Το αφιέρωμα αυτό ήταν μια προσφορά του συλλόγου στην κάθε Αντισσαία Μάνα και είχε μεγάλη επιτυχία. Ευχαριστούμε όλα τα μέλη του ΔΣ που αναλαμβάνουν και υλοποιούν τέτοιες εκδηλώσεις.